Nowotwór niezłośliwy opon mózgowych

Nowotwór niezłośliwy opon mózgowych, zwany inaczej oponiakiem, to najczęściej pojawiająca się forma nowotworu układu nerwowego. Oponiak może być zlokalizowany nie tylko w okolicy mózgowia, ale także w pobliżu rdzenia kręgowego. Te nowotwory to jedna z najczęstszych zmian układu nerwowego, a ich łagodny przebieg daje ogromne możliwości całkowitego wyleczenia.

Etiologia oponiaka mózgu pozostaje nieznana. W części przypadków rozwój oponiaka mózgu może być związany z terapeutycznym napromienianiem głowy, na przykład z powodu grzybicy owłosionej skóry głowy lub innego pierwotnego nowotworu mózgu, przy czym radioterapia guza mózgu poprzedza wystąpienie objawów klinicznych związanych z omawianym nowotworem o kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt lat.

Najczęściej nowotwór niezłośliwy opon mózgowych nie daje organizmowi żadnych sygnałów o swoim istnieniu. Jest z reguły wykrywany przy okazji innych schorzeń i badań.
Ten rodzaj guza rośnie bardzo powoli i może rozwijać się przez wiele lat. A to główna przyczyna braku objawów jakiejkolwiek choroby. Jeśli już pojawiają się niepokojące sygnały, to często objawy są podobne do tych, jakie wywołuje wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego.

Najważniejsze objawy oponiaka mózgu to:
● bóle głowy — te o charakterze rozsadzającym, pojawiające się najczęściej nad ranem;
● uczucie tak zwanej ciasnoty śródczaszkowej — chory ma poczucie, jakby jego czaszka była zdecydowanie za ciasna, a mózg ją w pewien sposób rozsadzał;
● zaburzenia świadomości- mogą mieć charakter krótki i przejściowy, ale także ciągłe poczucie senności czy nawet omdlenia;
● zwolnienie tętna;
● częściowe niedowłady- tym częściowym niedowładom towarzyszą zaburzenia mowy i czucia, a mieszanka takich sygnałów to już mocno niepokojący objaw;
● bolesność czaszki- w przypadku tego objawu chory odczuwa ból kości czaszki;
● wymioty — najczęściej wymioty przy oponiaku mózgu pojawiają się nad ranem i wybudzają ze snu chorego;
● napady padaczki- jest ona tym schorzeniem, które zawsze sygnalizuje poważne zmiany w organizmie;
● zaburzenia zmysłu węchu, słuchu i wzroku- te objawy często pojawiają się jednocześnie z tendencją do nawracania;
● zaburzenia ze strony nerwów czaszkowych- najczęstszym objawem takich zaburzeń jest drętwienie twarzy.

W diagnostyce oponiaka mózgu wykorzystuje się badania, takie jak: tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, EEG, badanie dna oka, RTG, spektroskopia MRS, angiografia, badania krwi.

Po stwierdzeniu obecności oponiaka mózgu lekarz podejmuje działania w zależności od rodzaju i stopnia zaawansowania choroby. Jeżeli oponiak nie daje żadnych dolegliwości i nie stwarza uciążliwości dla pacjenta, leczenie nie jest wprowadzane. Ale taki pacjent jest pod stałą kontrolą lekarza, który zleca systematycznie badania diagnostyczne. Jeżeli guz rośnie i wyraźnie wskazują na to badania, zachodzi potrzeba leczenia chirurgicznego na oddziale chirurgicznym, polegającego na wycięciu zmian. Niestety to schorzenie lubi się odnawiać, a zatem pacjent podlega już stałej i regularnej kontroli.

Jeżeli nie ma możliwości wycięcia guza z uwagi na jego położenie lub gdy jest on już mocno złośliwy, zalecana jest radioterapia lub chemioterapia.

Istnieje także nieinwazyjna metoda leczenia oponiaków mózgu. Jest to tak zwana radiochirurgia stereotaktyczna, określana także jako metoda „gamma knife” (nóż gamma). Wykorzystuje ona urządzenie, które jest bardzo dobrą alternatywą dla klasycznego zabiegu wycięcia guza. To leczenie polega na podawaniu wysokiej dawki promieniowania kobaltowego na mały obszar guza. Promieniowanie jest wysyłane z kilku różnych stron, bardzo precyzyjnie w jeden wyznaczony punkt mózgu. Aby bezpiecznie stosować tę metodę, muszą być spełnione pewne warunki – niewielki guz i położenie, które pozwala omijać przy napromieniowywaniu zdrowe narządy. Jest to bardzo dobra i skuteczna alternatywa dla chirurgii.

Nie ma metod zapobiegania rozwojowi oponiaka mózgu.