Dusznica niestabilna

Dusznica niestabilna jest to dławica piersiowa (lub równoważny rodzaj dyskomfortu niedokrwiennego), która ostatnio zmieniła częstotliwość, czas trwania, intensywność lub występuje w spoczynku. Jest jednym z klinicznych objawów choroby niedokrwiennej serca i ostrego zespołu wieńcowego. Dusznica niestabilna może rozwinąć się w zawał serca i wymaga pilnego leczenia.

Przyczyną dusznicy niestabilnej jest ostry zespół wieńcowy, inaczej określany jako stan przedzawałowy. Niewydolność naczyń wieńcowych jest zazwyczaj spowodowana miażdżycą. Inne przyczyny to m.in. skurcz, zator, zapalenie lub uraz tętnicy wieńcowej, zakrzepica tętnicza czy rozwarstwienie aorty.

Charakterystycznym objawem dusznicy jest gniotący ból w klatce piersiowej, zlokalizowany najczęściej za mostkiem i promieniujący do lewego ramienia, szyi albo żuchwy. O dusznicy niestabilnej mówimy wtedy, gdy dolegliwości nie ustępują po zaprzestaniu wysiłku ani po zażyciu leku rozszerzającego naczynia. Mogą pojawić się także w spoczynku.

W przypadku podejrzenia, że u pacjenta występuje dławica piersiowa, wykonuje się badania laboratoryjne, które pozwalają stwierdzić występowanie czynników ryzyka choroby niedokrwiennej serca, np. niedokrwistości, cukrzycy czy zaburzeń gospodarki lipidowej. Następnie lekarz kardiolog może zalecić przeprowadzenie dalszych specjalistycznych badań, m.in. echokardiografii i elektrokardiografii. Wykonuje się je w spoczynku i podczas próby wysiłkowej. Może zdarzyć się tak, że pierwszy wynik będzie prawidłowy, a obecność choroby wykryje dopiero próba wysiłkowa. W diagnostyce dławicy piersiowej stosowany jest także holter – aparat monitorujący pracę serca i rejestrujący zapis EKG przez całą dobę. Szczegółowy plan diagnostyki jest kwestią indywidualną i zależy od stanu pacjenta. U osób z dużym ryzykiem wystąpienia dławicy piersiowej zaleca się wykonanie koronarografii. Jeśli nie istnieją przeciwwskazania, pacjentowi w tętnicy udowej umieszcza się cewnik, przez który podaje się środek kontrastowy. Jednocześnie wykonuje się zdjęcia RTG, które pozwalają uzyskać dokładny obraz tętnic, ocenić ewentualne zwężenia i zadecydować o dalszym przebiegu leczenia.

Leczenie dusznicy niestabilnej może obejmować: podawanie leków rozszerzających naczynia krwionośne (takich jak nitrogliceryna), leków przeciwpłytkowych, a także wykonanie procedur inwazyjnych, takich jak: angioplastyka wieńcowa lub wszczepienie stentu. Monitorowanie i kontrola czynników ryzyka, takich jak nadciśnienie, cukrzyca i wysokie stężenie cholesterolu.

W prewencji dusznicy bolesnej powinno się stosować dietę zbilansowaną, lekkostrawną ze zmniejszoną zawartością tłuszczów zwierzęcych i cukrów prostych. Wykazano korzystny wpływ spożywania pokarmów bogatych w wielonienasycone kwasy tłuszczowe, sterole roślinne oraz witaminę D. W przypadku nadwagi wskazana jest redukcja masy ciała do wartości prawidłowej. Zaleca się też regularną, dostosowaną do wydolności aktywność fizyczną – min. 30 minut wysiłku aerobowego dziennie.