Choroba dekompresyjna

Choroba dekompresyjna, zwana dawniej chorobą kesonową, to zespół objawów, które dotykają osobę narażoną na zbyt szybko zmniejszające się ciśnienie zewnętrzne. Występuje ona m.in. u nurków, którzy zbyt szybko wypłynęli na powierzchnię.

Bezpośrednią przyczyną wystąpienia objawów choroby kesonowej/dekompresyjnej jest zbyt szybka zmiana ciśnienia związana ze zmianą wysokości w odniesieniu do poziomu morza. Najczęściej może dotyczyć nurków, pracowników kopalni lub w przypadku osób podróżujących samolotem. Przy zmniejszaniu ciśnienia otoczenia dochodzi do powstawania pęcherzyków gazu obojętnego (zazwyczaj azotu) w tkankach i płynach ustrojowych organizmu.

Najczęściej występujące objawy choroby dekompresyjnej to trudność w oddychaniu na skutek duszności i obrzęku płuc. Może wystąpić także kaszel oraz spłycenie oddechu. Objawy mogą dotyczyć także mięśni i stawów, pacjent może odczuwać znacznie zmęczenie i osłabienie. W przypadku najcięższej postaci tej choroby może dojść do zaburzeń świadomości, zatrzymania oddechu, paraliżu mięśni, a nawet do uszkodzenia rdzenia kręgowego.

Diagnoza jest stawiana na podstawie analizy objawów klinicznych oraz wywiadzie dotyczącym potencjalnej przyczyny. Bardzo ważne jest jak najszybsze zdiagnozowanie problemu oraz wprowadzenie leczenia, aby nie doszło do nieodwracalnego upośledzenia funkcji narządów.

Leczenie polega przede wszystkim usunięciu z organizmu złogów azotu- służą do tego tzw. komory dekompresyjne (proces ten to hiperbaria tlenowa). Dzięki temu dochodzi do zmniejszenia pęcherzyków gazu zalegającego w organizmie.

Chorobie dekompresyjnej możemy całkowicie zapobiec- bardzo ważna w tej kwestii jest samoświadomość o konsekwencjach zbyt szybkiej i nagłej zmiany ciśnienia. Obecnie przed wszelkimi rozrywkami związanymi z nurkowaniem, zainteresowani powinni przejść specjalne szkolenia.